Ne garib bir gün, Týpký dün gibi, Ve ondan önceki gün gibi, Ve ondan önceki…
Haydi aklým… De ki; Efendice yaþýyorum, Gürültü yapmadan, Desinler ki; Ýþte… Adam gibi adam…
Öyle öðrendin ya çocukluðunda… Efendiliðindi sessizliðin, Seslerin yokluðunda, Haykýrsa da kimsesizliðin… Dýþýnda sükût, Sanki bir derya-deniz, Yalnýzým dediðin vakit, Bir çocuk aðlardý içinde, Sessiz, kimsesiz… Gelgite dönerdi sular, Pusudaydý fýrtýna, Zafere hazýrlanan korkular, Beklerlerdi geceyi, Binmek için sýrtýna.
Haydi… þimdi de öyle yap… Sapanýný kap, Bir taþ at karanlýða… Daðýlsýn… Korkan kuþlar gibi korkular… Hem ne güne duruyor, Öðrendiðin onca þarkýlar…
Ama… Bilmiyorum neden, Sen korkar oldun artýk… Pencerene konan serçeden…
Ne bileyim… Sanki artýk… Yalnýzlýðýný koruyor gibisin, Ve sanki bana… Soruyor gibisin; “Nasýl böyle?”… diye Bak… Muhtaç deðilim kimseye, Bak… Bak artýk ben de senin gibiyim… E ne de olsa… Hiç yoktan bir þeyin sahibiyim…
Tamam da… Karar verme kýzýp ta acýna, Katlanacak olan sensin, Seçtiðinin sonucuna,
Aðlamazmýþ kendi düþen, Kaç gün sürer SEN’ ce neþen,
Sonra deme bana… Senin yüzünden düþtüm bu hallere… Senin yüzünden sarýldým Olmayacak hayallere…
Seçim SEN’ in... Derdi olma da kimsenin, Kalkma da sonra baþa... Nasýl bilirsen öyle yaþa...
Halim KÖK 31.05.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
halimkok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.