Denizim.... Sýrdaþým... Yýllanmýþ sevdiðim... Yine kýyýndayým. Üzerindeki yaðmur yüklü bulutlardan yok ki farkým Yine karardý, yine daraldý yüreðim Sen nasýl tasýrsýn ki bunca gemileri Taþýyamýyor bu bedeni ayaklarým Biliyorum sana deðil Ben kendime aðýrým Rengini aldýðýn gökyüzü gibi Þimþekler çakýyor aralýksýz yüreðimde Göz oluklarým sana boþalýyor Selden geriye kalan Kum gibi sevgim Anýlarýn izleriyle basýlýp çiðnenmiþ Esirgenmiþ, ezilmiþ Martý bekleyen gevrek parçasý misali Yarý özünü sende kaybetmiþ Ya mutlu edeceðim beklenen martýyý Ya da sende daðýlýp kaybolacaðým Belki de isimsiz balýklara yem olacaðým Denizim, sýrdaþým... Yýllanmýþ sevdiðim Yine kýyýndayým Bugün olmadý Hiç olmayacakda deðil Bil ki birgün Yüreðimdeki herþeyimle sende yok olacaðým....
Dilek Nizam Sosyal Medyada Paylaşın:
ekim67 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.