Neydi bu kadar isyan ettiren ruhumu? Ateþler içinde býrakmak mýydý yalnýzlýðýmý… Sindirilmekten mi kaçmaktý yoksa ölesiye… Evsiz aðaçsýz, Tel örgülü bir yürek mi býrakmaktý ha…
Sustuðum zaman hiç affetmedin beni! En acýmasýz iðnenle, Ýplerini bana iþledin… Koparýp gitmedin üstelik; Ýðneledikçe iðneledin…
Çöp kamyonlarýnýn son duraðý ettin beni.. Kara delikleri oldu yeryüzünün; Tek mekaným. Ýþine gelince çektin içinden, Sonra salýverdin; Ve hiç çekinmeden…
Ve tüm hüzünlerim; Tam biter sandým dediðimde, Kasetleri geri sardýn; Plak bozuk dedin… Bense eyvallah… Hiç üþenmeden…
Bir kere karþý geldim sana, Bir kere ihanet ettim… Hüzün plaklarý, Hep bozuk çaldý ondan sonra…
Ey ruh! Dillendiðim zaman yalnýz býraktýn beni, Dilim dilime dolaþtý… Ve anladým ki ondan sonra, Sensizlik çaresiz bir hastalýktý…
Mustafa BALTACI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa B Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.