MED- CEZİR

Koyu karanlýkta vurdun yüreðime,
Yakamoz misali pýrýltýnlarýnla..
Yine kaldým bir baþýma
Yalnýzlýðýmla,sýðýndýðým limanýmda..

Toprak nasýl susamýþsa yaðmura,
Benim sevgim sonsuzdu sana,
Dalmak istedim aþkýn ummanýna..

Buranýn hazineleri sýrlýdýr dediler,
Çözmeye uðraþtým bu efsunu
Kapandýlar üzerime perde perde
Gönlüm ve ben yine bî çare...

Med cezirlerde kaldým,
Taþmakta gönül iklimim..
Ey ! aþina olduðum can özüm,
Nerelerdesin,senden bihaberim...


29 OCAK ANKARA’SI
ÝKÝBÝN ON.

Sosyal Medyada Paylaşın: