YELİZ
Cumartesi güneþi, kurtuluþ parkýnda,
O kývýrcýk saçlarýn, inatçý gözlerin,
Utancýmý yine yenemedi.
Pazarý yatakta bekledim çocuk heyecanla
Çocuk içimize saklanmadan önce yani.
Yüreðinin verdiði buluþma yerinde,
Yine kurtuluþ parkýnda
Sen ayný yerinde, ben çoktan ordaydým kendi yerimde.
Gözlerinle beni sana çektiðin yoldan sana dogru geldim
Elimde bir yýrtýk kaðýt üzerinde numaran,
Kýrmýzý yanaklarým, senin sevimli gülücüðün,
Sözler yok, en ufak bir ses bile
Kelimelere gerek duymadýýðýmýz
Yada telafuz edemediðimiz bir zamandan yani.
Çimler üstünde sen bir çiçek
Ben bir saksý kadar sap
Ýskambil kaðýtlarýyla sen birseyler anlatamaya çalýsýrdýn
Ben anlamamakta ýsrarcýydým
Utangaçlýðý ilk tecrübe edinisimiz
Bekçinin bizi kovduðu gün
Ruhumuzu ilk tanýdýðýmýz bir zamanlar yani
Ýsimsiz mektuplarýna mühürlü kokularýný býrakýrdýn.
sessiz telfonlarýnda titrek nefesin
Adýn gibi biliyordun, adýný bildiðimi
Seni yaþadýðýmý biliyordun
Yani tüm bunlarýn üzerinden,
Yalan yýllarý oynamadan önce
Ankaraya ismini vermeden önce ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.