Göz göze geldiðimde bakýþýndan gam yaðar
Dokunan parmaklarýn tenimden hicran saðar.
Kelepçelenir harfler defterde satýr satýr
Ne çýlgýn kelimeler ne heceler anlatýr
Ýster bele sözleri ister uykuya yatýr
Zor olacak söylemek ama baþladým madem
Anla beni can tanem yetersizdir ifadem.
Ýlkbaharýn koynunda çiçek açarken hasret
Derim kendi kendime; “Haydi çabala gayret
Kaldýr tüm engelleri azat eyle sözleri
Akýttýðýn sel ile söndür artýk közleri
Yansýn hasetle bakan yad ellerin gözleri
Özlem defterini yýrt, parçala yakýp kavur
Yasaklý sözcükleri kalan küllerle savur.”
Yaðmur büyüttüm sana çýldýrýrken bulutlar
Topraktan kokun esti kaybolurken umutlar.
Bilirim damlalarla geleceksin sen yine
Verdiðin cefan bile bana asýl hazine
Asla þikâyetim yok senle varým aksine
Firkat bahçelerinden vuslatý deren benim
Dikenini yolarak eline veren benim.
Eski takvime inat aný parçalayan an
Bilirim ki yok olur senin geldiðin zaman.
Altýndaki küheylan uçmalý rüzgâr gibi
Korlanýp alevlenip içimi yakar gibi
Yaðmalýsýn ruhuma göklerden akar gibi
Buz daðýný eriten kavuran sýcak sensin
Acýsýna razýyým baðrýmda býçak sensin.
Sensin ey kara gözlüm gül yapraðý yanaklým
Sensin ey derbederim sensin içimde saklým.
Sel deðil çavlan deðil Nuh’un Tufanýsýn sen
Düðümlenen çýðlýðýn sessiz figanýsýn sen
Dal deðil çiçek deðil gönül fidanýsýn sen
Sensin ey can ýþýðým ayrýlýk gelir geçer
Gel artýk nura gark et içimde saplý hançer.
AFET KIRAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! VEZN-İ AHAR SARMAŞIK MEHMET’İM