Yazmayým diyorum ya, satýrlara yeniden Yüreðim kalemime hükmettikçe durmuyor. Senle geçen mazimi anýyorum aniden Müsayitmisin diye bir gün bana sormuyor.
Zaten bütün yaþamým seni terketmedi ki, Silip atmak istesem onu haketmedi ki. Hangi gün isyan edip, bu can gark etmedi ki, Bir gün huzur gemisi bu limana vurmuyor.
Canýmdan bezdiðimde efkar daðýtýr oldum Har düþtükçe yüreðe onla soðutur oldum Þarkýlarla gözlerde yaþý yaðýtýr oldum Sen yoksun ya yanýmda, hayat beni sarmýyor.
Gülmemin, sevincimin yegâne sebebiydin Aþk bahçemde uçuþan, gönül kelebeðimdin Ýnci tanem; sen benim iki göz bebeðimdin! Nasýl dayanýyorum; inan aklým ermiyor.
Her bahar geliþinde çiçekler açýyor ya! Bazý insanlar nasýl þu aþksýz yaþýyor ya! Hani bir bardakta su dolupta taþýyor ya... Þu vuslat gelsin artýk gönül sabýr karmýyor.
Her anýmda, aklýmda yaþarken yüreðimde, O bakýþýn, gözlerin olacak süreðimde. Zihnimin köþesinde, sen varken gereðimde Seni düþünmek; sanma, þu beynimi yormuyor!
Olmaz bir tanem olmaz, hayat hiç sensiz olmaz Zaman bile geçerken, günsüz, takvimsiz olmaz. Sevgisiz yaþanýr mý, hayat gayesiz olmaz! Yelkovanýn peþinde, akrep bile durmuyor.
Gel artýk be birtanem; ne olur üzme beni, Bir yabancý el gibi, uzaktan süzme beni. Yokluðunla, hasretle , kahredip ezme beni Sen varken yüreðimde, baþka aþklar girmiyor.
Tüm cihan þahit seni nasýl çok sevdiðime Þu içim kan aðlýyor, bakma boþ güldüðüme Bir gün piþman olup da, aðlarsan öldüðüme Çok geç olur sevdiðim; giden geri gelmiyor!
Varlýðýnla baðlýyken, bu þair yaþamaya Sensiz artýk gücüm yok hayatý taþýmaya. Ýnan; niyet etsem de, bu caný boþamaya... Ben ölmek istesem de, ALLAH izin vermiyor.
A. MORKOÇ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
adalet morkoç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.