Hýrsýnýn peþinden, koþma haybeye
Doðru yoldan þaþar,izden olursun.
Mala gönül verip, koyma heybeye
Taþýyamaz çöker, dizden olursun.
Sapla hançerini, nefsin böðrüne
Günah güllerini, sokma baðrýna
Ömrünü tüketip, bir hiç uðruna
Kanarsan þeytana, gizden olursun.
Hak boyasýný çal, kara yüzüne
Ýkrarý býrakma, nefsin sözüne
Aldanýp dünyanýn, yalan güzüne
Batarsýn çamura, közden olursun.
Daðlar sarsýlýp da, yürüyüp gider
Ömür bitince ten, çürüyüp gider
Münker nekir gelir, sorup ta gider
Cevap vermez dilin, sözden olursun.
Kýlavuzu karga, olanýn hali
Nefs-i emmarenin, ateþtir dili
Dikkat et gözüne, batmasýn çalý
Bakarsan harama, gözden olursun.
Halis görürsün o, tuzaktýr hepten
Haktan sapaný bak, alýkoyar kepten
Hiçbir ýþýk kalmaz, eser-i tipten
Sýretin bozulur, özden olursun.
Gülten TELLÝOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.