Çocukluk Aşkım
Çocukluk Aþkým
Dün seni düþündüm çocukluk ve ilk aþkým
Seni andýkça düþündükçe koptu figanlarým
Nasýlda özlemiþim seni, titredi damarlarým
Sýcacýk bakýþlarýný gülüþlerini unutamadým
Beni canýndan bile çok sevdiðini söylerdin
Okul çýkýþý köþe baþýnda tebessüm ederdin
Elime verirken mektuplarý nasýl da titrerdin
Sanki suçluymuþ gibi baþýný önüne eðerdin
Kapýmýzýn önünden geçerken ýslýk çalardýn
Aþkýn si mgesi kýrmýzý gülü kapýya býrakýrdýn
Kimse görmeden gülü alýr öper koklardým
Gülleri kitaplarýmýn arasýnda hep saklardým
Aþk kaç yaþýnda baþlar ben onu bilemedim
Tek bildiðim ilk aþkým ve ilk sevdiðim sendin
Bekle, elim ekmek tutunca evleneceðiz derdin
Ama kader oyun oynadý bize yýkýldý hayallerin
Yolum düþtü gurbete sana veda edemeden
Kader ayýrdý senden, boynum büküldü birden
Sanki zalim felek hýncýný kopardý ikimizden
Ayrýldým hem senden, hem memleketimden
Oysa ne güzel hayaller kurardýk sen öðretmen
Ben bembeyaz kiyafetlerle deniz subayý derken
O hayallerim de olmadý ekmek peþine düþerken
15 yaþýnda devlet memurluðuna baþladým erken
Senden ayrýlýþým beni üzmüþtü ve de kahretmiþti
Meðer bu gönlüm seni delicesine çok sevmiþti
Ama çaresizlikler içinde kalýpta, unutmaya çalýþtý
Baþaramadý bu gönül, seni unutmayý baþaramadý
12 01 2010
Zeynep Eroðlu
Not.Yaþý kimlikte büyüktür
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.