Bir gün ufuklarýnda alevlenen bu ümit Kokusunu yitirmiþ garip güle dönecek. O ateþin baðrýnda yaktýðý ince muhit, Bir karanlýk rüzgarýn nefesiyle sönecek.
Ýçinde duyacaksýn bu devasýz gurbeti Senin de dudaðýný çaresizlik yakacak. Kalbime nakþettiðin o nadide hasreti Kader elbet göðsüne bir gül gibi takacak.
Düþeceksin sessizce karanlýðýn koynuna, O incecik ellerin göz yaþýyla dolacak. Yalnýzlýklar saracak kollarýný boynuna, Gözlerinin baharý sonsuz hazan olacak.
Mücrim gibi titretir bir inilti arkandan, Baþucunda bulursun hýçkýrýyorken beni. Anlarsýn ki yürekten anlarsýn böyle candan, Benim kadar derinden kimse sevmemiþ seni.
Sosyal Medyada Paylaşın:
cinar39 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.