...ELLERİMİ ISITSAN DA YETER...

Can içinin, aþk kýzý
Yürek de ki, tek bir canýn anýsý
Donmuþça bir sýzý
Isý…

Gül; gönlün içinde, “týrnak çiçeði” gibi bir açar da, bir küsersin

Ballarýn tatlýsý;
Beni parya edipte, ram olarak alan, tek malikim sensin
Bilemez misin ki, ruh ýsýnmayýnca yuva da ýsýnmaz?
Neden, bu denli þýp severisin
Körmüsün; aþký tanýyýp da, kafayý hiç mi yoramazsýn?
Har-ý aþk ateþinde piþmeden, hoplayýp da durursun
Sevi tanýmaz, kör cenderede bahtýmý sýkar da kurutursun.

Bir anlýk hýrs mý?
Ne pahasýna?
Bu öfke ne?
Her insanýn, bir derdi de bu, emsali
Pire için, yorgan misali!
Ýnsan, hiç sýrtýný döner mi meleðim canýna?

Gülüm;
Bunlar hainlikte kötü bir sürpriz, yýkýcý bir zulüm
Özlemde ki dudaðýnýn, isterik meserret hislerin ýslaklýðýnda
Bin bir hazla, seni çýlgýn bir þevkte býrakmadým mý?
Yumulmuþ o kalbin, daha da açýlmadý mý?
Ellerimin ve tüm iþtiyaklarýmýn, his sýcaklýðýn da
Bu soðukluk da ne?
Ya bu vurdumduymaz halde ne, sadistçesine?
Bir tanem; sana verdiðim emekler de nerede?

Ya çektiðim acýlarýn karþýtý, borç senetlerin de nerede?
Bu ne müsriflik?
Ýstersen; nankör bedeninin, o tafralý bulutunu yere indir
Burnun “Kaf” daðýnýn doruðunda mýdýr?
Bak bir bana, bu adam da kimdir?
Ýnimidir, cinimidir?

Olsun;
Duygusu körelmiþ, aðýlý canýn sað olsun
Deli divane gönlün, belki aþký unutmak da ister
Gözlerinin oklarý; bedenimi þerha þerha ederde neden gider?
Zaten ruhunun katmanlarý, kör bataktan daha da beter
Her þey; zül bir kara kader!
Sen sadece yanýmda olup da, ellerimi ýsýtsan da yeter…

(28.05.2010)AZAP…

Sosyal Medyada Paylaşın: