İSYAN

Ýsyanlarý oynuyordum hergün
Kendime isyan ediyordum
Kimsesizliðime ,yalnýzlýðýma
Kaderime ,doðduðum güne

Ýsyan ediyordum gecelere, gündüzlere
Hergün doðduðu için güneþe
Yýldýzlara isyaným vardý
Ne güzel ýþýk saçýyorlar diye
Herþeyin karanlýða gömülmesini istiyordum
Benim gibi karanlýða

Iþýk olmayan, Güneþ girmeyen bir evde
Yalnýz ve sessizce
Ölmek istiyordum
Cenazemde Kimse olmasýn
Sessizce gitmek istiyordum bu dünyadan
Kimsenin haberi olmadan

Belkide bir roman adý gibi
Ýsyan günlerimde aþký yaþýyordum
Belkide yaþanan aþklara isyan ediyordum
Ben niye yaþýyamýyorum diye

Kendi kendime bu isyanlarým ne zaman bitecek diye
Günlerce sorular soruyordum
Umudum yoktu
Ama seni bulana kadar
Seni görünce hayatým deðiþti
Ýsyanlarým aþka dönüþtü
Yýldýzlara güneþe ýsyaným kalmadý
Ne kadar güzelmiþ yýldýzlar
Ne kadar sýcakmýþ güneþ

Ýsyanlarýmý seninle bitirdim
Seninle hayata döndüm
Aþký seninle buldum
Ve seninle yaþamak istiyorum.
Tut ellerimden al götür beni
Kimsenin olmadýðý sadece
Ýkimizin olduðu biryerlere
Cennetimiz olsun
Sadece bize ait bir yer olsun
Hadi al götür beni ne duruyorsun artýk
Seninim iþte tek senin......


Sosyal Medyada Paylaşın: