ONUN ADI KADIN

Bundan sekiz, on sene önce;
Güneþin ayaklar altýnda izi kalýrken,
Denizin saltanatý gibiydi.
Yüreðinde isyanlar vardý,
Büyük umutlar baðladýðý

Hayat.
Ondan çok þey alacaktý.
Ne olursa olsun,
O seviyordu,
Karþýlýksýzdý onun sevgisi,
Üzülse, aðlasa,
Tek derdi mutlu olmaktý.
Karý, koca iliþkisi anlamak
Ve anlaþýlmaktý.

Çok çabaladý,
Kader aðlarýný örmüþtü bir kere
Ömür yastýðýnda.
Mutluluk acýlardan kaçarken,
O yaþýyordu,
Dünyadayken,
Yanýyordu cehennem de.
Her saniyesi azaptý,
Bitmeyen savaþtý,

Despotun Zulmü varken,
Vurulmuþtu sahteliðin ortasýndan!
Avcýdan kaçan av misali,
Korkulu rüyanýn gizemini yaþarken,
Beklenmeyen vurgun yemiþti,
Ezilmiþliðin,
Ýki çocukla bulamadýðý adý
Dikenli yoldu…
Kurt önüne katýlmýþ kuzu misali.

Yükselmiþken hoyratlar,
Kesiyordu usunu kuþkular,
Ruhunun daðlarý parçalanýrken,
Her adýmda kopuyordu bir bir.
Yarým kalan perdenin aralýðýnda,
Nokta oluyordu,



Yanan ýþýklar yüreðinde sönmüþ,
Uzun yolu katletmiþ,
Buzdaðý gibi donuyordu.
Geçmiþi siyah beyaz film þeridi,
Gözlerinden akýp gidiyordu.
Onun adý kadýn….
Kadýnýn adý konmadan gidiyordu…


ZerreM
Osman TÜRKASLAN
27.05.2010


Sosyal Medyada Paylaşın: