GİRDAPLARDA BOĞULACAKSIN

Hikayenin baþý gibi sonuda aþk kokuyor.

Büyük bir tutkuyla baþlarsýn sayfaya.
Dizginlenemez bir þevkle yazarsýn.
Geçmiþin anýsýný taþýr kalemin,
Bedenim gibi ruhumda senin.

Sonra bir baþka kapýyý açarsýn.
Odandan çýktýðýn zaman,
Arkaný bile dönüp bakmadýðýn kapýlar gibi.
Hayallerini kapattýðýn kapýlar arkasýnda býrakýrsýn.
Hüznün,intikamýn olur senin.
Geleceði görmüþ gibi koþarsýn.

Gözlerini ufka yaklaþtýrýr öyle aðlarsýn.
Damarlarýn kesik kesik olmuþtur sanki.
Tüylerin mehtaba boynunu bükerken,
Sen bir kuþ misali,
Özlediðin o masum þehrine uçarsýn.

Hikayen hazin bir öyküyle bitmektedir.
Þehrini,ölüm gemileri yaðmalamýþ,
Tek senin odan ayakta kalmýþ.
Büyük bir sis bulutu içinde saklanýrsýn.
Güneþ çirkin yüzünü sana dönmüþ.
Mehtabý kendi odanda ararsýn.
Ama malesef hayallerin,
Kapattýðýn kapýnýn arkasýnda kalmýþtýr.
Bundan sonra sende aþkýn,
O tutkulu girdaplarýnda boðulacaksýn !
Sosyal Medyada Paylaşın: