Yürüdüm,yürüdüm kendimi salarcasýna boþluða... Yok olmanýn uðruna, Yokluðu aramaya yürüdüm.. Anladým ki boþ yere yormuþum adýmlarýmý, Anladým ki tek baþýma yürümüþüm..
Çaresizmiþ yalnýzlýk uykusuzluða; Bilmezdim.. Amaçsýz bir kalabalýk istermiþ gönül; Denizsiz kalan tarumarlaþmýþ kumsal gibi Muhtaçlýðýn son nefesi uðruna kadar istermiþ hem de.. Neylersin bilemezdim..
Paylaþmakmýþ tüm niyeti yalnýzlýðýn, Amansýz bir gece geçirmekmiþ, baþka bir yalnýzlýkla... ve seviþmekmiþ kýsýr döngüsüz saatler içinde, ýssýz karanlýk sislerinde..
yalnýzlýk yalnýzlýðýndan korkmuþ, ve bir gün kendinden koparýp gitmiþ kendini.. birleþmek isterken kendi renginde bir uçuruma kopup da düþmüþ bilinmeyen sisler içine... O itici tutsaklýðý perdesinin ardýný göstermemiþ ve gördüðü son þey de; býrakýp gittiði kendisiymiþ.
Mustafa BALTACI Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa B Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.