Aþka yazýldýðýmýz zamanlar
Ne kadar da küçükmüþüz
Minik ellerimiz defterlerimiz üzerinde
Dýþarýda yeþil tonlarýyla bir bahar
Ýçimizde tarifi imkânsýz bir neþe
Kalemlerimiz, bizce içi dopdolu
Kýzýl bir kalp resmetme hevesinde
Oysa ne çocukmuþuz
Geriye dönüp bakýnca sanki de mutluymuþuz
Kocaman sevdalar peþinde koþmuþuz
Sevgi çoðul eklerle zenginleþir sanýyorduk
Yaþadýðýmýzý kendimizce aþk biliyorduk
Güllerle dolu bir bahçe yaratmýþtýk
Her goncada siz varsýnýz diye
Koklamaya kýyamamýþtýk..
Oysa ne kolay çiðneyip geçtiniz
Ezilen ümitlerimizi hiç görmediniz, göremediniz
Çocuktuk
Hem de çok çocuktuk
Bilin sadece aþkýmýzý bilin istiyorduk.
Bir de; bildiðinizi bilmek istiyorduk.
Unutmak gibi çýkmaz sokaklarýmýz da yoktu..
Üstelik sizi elinizdeki okla vurulmuþ
Aþk tanrýsý sanýyorduk
Birden büyüdük
Ezilen yanlarýmýzýn sancýsýydý bizi hýzla büyüten
Acýlar büyütürmüþ ya insaný
Oysa siz;
Ayna önünde zýrhýný çýkaran
Don Kiþot kadar kahramandýnýz
Biz sizi en son böyle gördük..
Tüm maskelerinizden sýyrýlmýþtýnýz.
Anladýk ki o gün
Aslýnda siz aynýydýnýz
Ayný olduðunuz için çok ama çok masumdunuz.
Affedin lütfen
Sizden olaðanüstü varlýklar çýkaran bizlerdik
Ýçimizdeki çocuðun
Pamuk prenses masalýnýn etkisinde kalmýþtýk
Sizinle yüz yýllýk uykudan
Masum bir öpücükle uyanacaðýz sanmýþtýk.
Büyüdük
Çocukken Ezop’ tan masallar okumaktan
Deryalar insaný Mevlâna’ yý okumaya henüz geçememiþtik
Derya’ nýn lügatini okuyunca fark ettik
Meðerse ne güzel anlatmýþ sizi ve bizi;
“Aþka yanmalý can dediðin...
Ya canan olmalý ya da canýný almalý,
Yar diyemezsin ki herkese;
Ýçindeki... Yaran olmalý...
Herkesin de bir yüreði vardýr ama
Yürek dediðin bir baþka yanmalý. . . !”
Oysa deðil sizin yürekte sýzlayan yaranýz
Elinize batan diken kadar da olamadýk
Affedin bizi
Siz hiç yanmadýnýz ….
Biz kendimizi bir yangýnýn ortasýndayýz diye aldatmýþlýðýmýzla kaldýk…
ESMÝZE
Perihan TUNÇOK KILIÇ
Þiirime ses olan gönül dostum seni seviyorum sonsuz teþekkürlerimi kabul et lütfen...