Yalnýzlýðým yankýlanýyordu Bu þehrin ýslak kaldýrým taslarýnda, Her yürüdüðüm yol sevdam, Her attýðým adým sen olurdun. Sana geldiðimi bu þehir iyi bilir. Sabahýn seherinde, Henüz doðmamýsken daha gün, Acýlan gönül penceremde, Sen tazelerdin umutlarýmý. Seninle dolduðumu bu þehir iyi bilir. Bir sýcak ekmek kokusunda, Ýçtiðim demli cayýn tadýnda, Ýmbatýnda, lodosunda, Karsýyakasýnda, Kordonunda, Hele de sahil boyunda, Denizimin koynunda, Seninle olduðumu bu þehir iyi bilir. Güneþin battýðý anda, Yaðmurun her damlasýnda, Baharýnda, ayazýnda, Yataðýmda, yorganýmda, Baþ koyduðum yastýðýmda, Kalbimin her attýðýnda, Seninle yaþadýðýmý bu þehir iyi bilir. Simdi sensizliðimi, Sana olan esaretimi, Sensizliðimin sadakatini, Aþkýmýn masumiyetini, Sana apaçýk yüreðimdekini, Sevgimi, sevdamý Ýþte tüm bildiklerini saklasýn bu þehir....
Dilek Nizam
Sosyal Medyada Paylaşın:
ekim67 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.