Kalbinin suskun bahçelerinde
Issýzlýða düþmüþ küçük bir damlaydým belkide
Esaretinden ayrýlmýþ Eylül’ün
Eteklerine takýlý bir his bulutuydu ellerin
Tutunamadým
Gözkapaklarýmda biriken tozlardan
Etrafý sarmýþtý bütün hayaller
Kayboldu adým izlerim
Aðlayamýyor artýk küskün gökyüzü
Perçinlenmiþ bir umut gibi
Yorgun düþtü ruhum kývýlcýmlara
Çekiyor beni iniltili gece nöbetlerine
Düþlerim sorguda
Anlamsýzlýðýn çemberinde
Belirginliðe veda ederken
Yenileniyor cevaplar
Doðuyor güneþin sarý saçlarý
Dudak kenarlarýnda beyaz baþak kokusu ile
Kan oturmuþ yarýnlarýmý
Örüyor yeniden can damarlarýma
Ýç vurgunlarýndan
Dökülüyorken lehçeler
Ne çok sevdim seni der gibiydi
Bahçede ki susuz Papatyalar
Söyle hangi duygu amaçsýz yaratýlýr
Ki..
Durdum ..
Yok, ötesi gidiþlerin
Kalbimin varacaðý baþka bir yol yok..
Sevdayla ýslanan gözlerinden baþka
....