mesnetsiz zamanlarýn tasasý bizde kaldý kendimizden aktý devrin sert esintileri katmer katmer öfke kustu tenimizden zaman ve sen diye baþlayan her cümlem bende esir kaldý yýkýk bir köy misali hatýra kýrýntýlarýndan çýktý bu yolculuk bir sonbahar esintisi yol oldu sürgünlerime benden baþka herþey taþýyamadýðým yükümde sabi bir çocuk býraktým potinlerin gürültüsünde altýn sýrýsý gülüþler ve bahar esintisi öpüþler yüksek bir rakýmda þimdi bir ana yanýlsamasý tenimsi bir göz þaþýrmasý senimsi bir dün hýçkýrýðý sesimsi bütün dostlarýmýn yüzleri mahmur kitaplaðýmýn rafýndaki eskimiþ suretler gibi bir çocuk seslenir sürgünde biryertlerden bir dün yalýn ve içli bir týný tutturur kendinden serin bir yel tadý var yarý hezeyan gülüþlerimde bir çiçek daha açtý açýyor köhne bahçemde yaþama umut bilediðim kardelenim ve direneceðim asminim þimdi gücüm yaþamdan yana kendimde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mahmut çelim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.