Karşı Dağdaki Divane

bahtýnýn rengi gibiydi toprak,buralarda
güneþ senin ellerinde kandil dururken
sadakat ipini yine sen doladýn maþuðun boynuna
ben pusmuþ seni bekliyorum
yokluðunla


fýrtýnalý gecelerde kývrýlýp küçülüyorsun
soðuk yataðýnda
çocukluðunu üstüne örterken
dualarýndan adým sýzarak sýyrýlýyorum dudaklarýndan
hatýralar bir bir aklýndan geçerken


sebepsiz kavgamýzýn bir ucu göðsümde mýzrak duruyor
bir ucu senin suskun dilinde þiirlere düðümlü
ne zaman çözülecek bu buz daðý
aðustosun yangýnýna randevumuz körü körüne
belirsin artýk bir yerlerden gökkuþaðý


çaresiz fethine hazýrlanacaðým yine gözlerinin
yine kellem koltukta zorlayacaðým dudak burçlarýný
senin yüzünden gece saplanacak cesedime
hasretim yýkayacak sokaklarýný


bana baktýðýn zamanlara kurarken çilingir soframý
yanak bozkýrlarýnda baðdaþ kurarak
dargýnlýðýmý nehirlere doldurup boca ediyorum
fesleðenleri çiðniyorum kokusu sana benziyor diye
ay ýþýðýný içiyorum


aslýnda sana o kadar yakýným ki
duyar gibiyim iç çekiþlerini
gördüðün o çoban ateþini harlayýp
karanlýðý sabrýmdan emzirenim
arala artýk perdelerini
karþý daðda ki divane benim





Faruk Civelek

Sosyal Medyada Paylaşın: