İSTANBUL'UM

Dinle beni ey yedi cihan!
Sana Ýstanbul’umu anlatacaðým.
Bir þehir düþün.
Ýçinde mavi olsun.
Umudun þehri,
Yalnýzlarýn limaný olsun.
Öyle bir þehir düþün ki
Buram buram tarih koksun.
Sen içinde gezerken,
Kendini tarih sayfalarýnda zannettirsin.

Dinle beni ey yedi cihan!
Sana Ýstanbul’umu anlatacaðým.
Öyle bir þehir düþün ki
Ufuklarýný cami minareleri süslesin.
Günde beþ vakit,
Her þeyi yaratanýn varlýðýný hissettirsin.
Öyle bir þehir düþün ki
Her kültürden insan olsun.
Türkü, Lazý, Çerkezi, Kürdü...
Tüm dünyaya kardeþliði öðrettirsin.

Dinle beni ey yedi cihan!
Sana Ýstanbul’umu anlatacaðým.
Öyle bir þehir düþün ki
Her yeri baþlý baþýna bir cumhuriyet,
Cennetin yeryüzündeki hali olsun.
Caddeleri, sokaklarý, insanlarý...
Canlýsý, cansýzý bambaþka olsun.
Düþün, eþi benzeri yok Ýstanbul’umun.
Ne Fatih Sultan Mehmet’in,
Ne Beyazýt’ýn vazgeçmediði Ýstanbul’um.

Dinle beni ey yedi cihan!
Þimdi gözlerini kapat ve hayal et.
Ve gel Ýstanbul’umu gör.
Göreceksin ki hayallerin bile
Yetiþemeyecek Ýstanbul’umun ihtiþamýna.
Bu topraklar ne savaþlar gördü...
Ne fetihler yaþadý.
Gel de yaþa.
Fatih’in altý yaþýndan beri
Yaþadýðý Ýstanbul aþkýný.

HÜLYA SÖYLEMEZ
Sosyal Medyada Paylaşın: