Bir gün batýmýydý geliþin
mevsim aþka
zaman imkansýzlýða gebeydi...
Dokunma dedim,
dokunma yüreðime
avuçlarýnýn ateþini
sürme tenime...
Nefesinle susturdun beni
güneþ kadar sýcak ve yakýcýydýn
yüreðime iþliyordun
her kelimeni , her arzunu...
Kadeh kadeh doldurup aþkýný
sundun her susadýðýmda
oysa içtikçe yandým,
yandýkça içtim,
sarhoþ olup
yüreðinin taa orta yerine vurdum...
Mevsim aþký geçerken
saat sona koþarken
bitip tükeneceksin tenimde,
bir anýlarým kalacak bana
birde doyumsuz tadýn dudaðýmda.
Zaman sonu vurduðunda
imkansýzlýðýn
ayrýlýðýmýzý doðuracak o anda...
Ruhsel Barýþçimen
19/05/2010
02:08
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.