Bir zamanlar herkes senin peþinden koþardý; Oysa bilmezdim beni sevdiðini.. O kýrýk kalbimin üstüne, Çok þey besledim unutmak için seni; Oysa anlamazdým beni sevdiðini..
Bir zamanlar herkes seni konuþurdu; Oysa sen bilmezdin kimsenin kimliðini.. O asýk yüzümün yerine, Saçýnýn telini verdiðin adam olmak isterdim; Ve isterdim ki uçsuz bucaksýz sev beni..
Þimdi her þey tersine dönmüþ gibi.. Ben soðuk rüzgarlar estirdim üstüme kalbimin; Seni sonsuza dek silip süpürür gibi.. Sense ateþini hiç söndürmedin, Geçen yýllara inat.. Ama bilmemiþ olsam de beni sevdiðini, Þimdi dökebilir miydim dudaklarýmdan; Efkar kahvesinin acý meyvesini. Þimdi uðrar mýydým bir þairhaneye, Uðrayabilir miydim yazabilmek için seni…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa B Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.