SÖZÜN ERİ

Kibrit çakma, þimdi göðüm yanacak,
Göðüm yanar iken, içim donacak,
Bülbül beklesem de, baykuþ konacak;

Yar diye sardýðým, hep çýktý aðyar !
Eð dalýmý, kem gözlerden sakla yar.

Yaðmur ýslatmýyor, güneþ yakmýyor,
Neden sular hendeðine akmýyor ?
Kaç kez denediysem, falým çýkmýyor;

Yakam da kalýrken yarin elleri !
Talihim bozuyor tüm büyüleri ...

Bir gelecek umdum, yonca yeþili,
Bak dýþarda kaldý çiçeðin dili,
Var mýdýr sözünde duran sevgili ?

Günden güne artar, gönül darlýðý,
Sözün de kalmadý bir aðýrlýðý...

Hayatýmýz her gün düþerken net’e,
Sözleri baðladýk þimdi senete,
Nasýl dayanýrdým son ihanete ?

Senet, sepet senin olsun al da git !
Sözün eri, çýka gelir bir yiðit ...

Ömrüm bitecek de, bitmez sürgünler,
Ay parçalý düþer, gümansýz günler,
Zennesiz, çalgýsýz kalan düðünler;

Tek dileðim kaldý, n’olur sen anla!
Beni köçek yapma, arsýz zamana.

Ateþ düþtüyse de ta içimize !
Sükutumu söz say, son kavlimize,
Gün olur yeteriz birbirimize;

Sana büyüyorum, bak sürgün sürgün,
Kýrýlýr feleðin çarký da bir gün...




Hayrettin YAZICI













Sosyal Medyada Paylaşın: