Karanlýk yaðmurlar yaðýyordu kentime, gittiðinde
Derin bir yara býraktýn, sol yanýmda
Anlatsam, anlamazsýn.
Ne bahçemizdeki güller oyalar beni artýk
Ne saksýdaki mor menekþelerle konuþmak
Yokluðunla acýmasýz bir savaþa tutuþtum
Düþerken tüm kalelerim,
Viran bir þehir avuçlarýmda kalan.
Her sabah karýþýrken kýrýk dökük insan suretlerinin arasýna
Yelkovaný akrebi söküp atýyorum zamanýn kadranýndan
Esrik ikindilerde savuruyorum bedenimi
O sokak senin bu sokak benim
Yüzüne benzeyen bir yüz arýyorum
Tanýdýk bir koku,
Aþina olduðum bir sýcaklýk!
Avuçlarýmla yüzünün kývrýmlarýnda dolaþmak varken,
Kokunu çekmek varken ta içime
Gözlerini içmek varken, biraz kavun ve beyaz peynirle
Bir damla suda yaþamaya çalýþan balýk misali
Sensiz, sessiz yaþamaya çalýþýyorum.
Ýyice yük belledim bedenimi,
Gidersen diye ayýrdýðým, bir kurþunluk yer þakaðýmda,
Yaþamla, ölüm arasýndaki mesafe çeyrek kadar,
Dönmezsen eðer,
Ölüm açar güllerim, menekþelerim!
g.sarýoðlu
ikibinonun/beþinciayýnýn/yirmidördüncügünü
sabaha/çeyrek/kala