Geçen gece gelmiştin ya,

Apr,14/04


Geçen gece gelmiþtin ya,
Hani ben dayanamayýp da tutkuya,
Çaðýrýnca.
Hani, sinirlenip de çýkýp gitmiþtin ya sonra,
Ve mesaj atmýþtýn bana
“Ýyi ki senden ayrýlmýþým”.

Ýyi ki ayrýlmýþsýn benden,
Ýyi ki caným acýmýþ,
Ýyi ki yüreðimi delmiþ nice sözlerin.

Ýyi ki seni tanýmýþým,
Ýyi ki aþýk olmuþ,
Tutku tutku olmuþum.
Yoksa baþka nasýl acýrdý ki yüreðim?

Ýyi ki ayrýlmýþsýn benden,
Ýyi ki karmakarýþýk etmiþsin ve aylar boyu sorgulamýþým yaþamý,
Paramparçalýðýma tanýk olmuþum,
Küçülmüþlüðüme.
Derleyip toplarken kendimi
Temizlemeyi öðrendim eski acýlarý,
Korkuyu nasýl yeneceðimi,
Ýnsanlýðýmdan utanmamayý.

Her insanýn içinde bir çocuk vardýr ya,
Ýçimdeki çocuðun neden korkak olduðunu anladým geçen gece.
Ben onu anlayýnca, çözülüverdi, biliyor musun,
Saklandýðý yerden çýkýp,
Gülüverdi, gözleri ýþýl ýþýl, masmavi.
Ýyi ki ayrýlmýþsýn benden,
Yoksa ben belki hiç güldüremezdim o çocuðu.

Nasýl acý çektim, aylarca, kocaman kocaman,
Hiç bilemezsin yüreðimdeki elleri,
Nasýl bir olup da sýkarlardý
Sonra da dipsiz kuyulara atarlardý.

O kuyulardan nasýl çýkýlýr,
Onu öðrendim ben.

Neden sahiplenmeye çalýþýrýz hep,
Nasýl da yoðaltýrýz,
Benim olsun, yalnýzca benim derken.
Neyi sahiplendiðimizi sanýrýz
Bedenlerimizin bile gerçek sahibi deðilken.
Ýþte bunlarý öðrendim ben.

Evrensel enerjinin ne kolay alýndýðýný,
Sevginin karþýt anlamlýsýnýn nefret olmadýðýný öðrendim.
Biliyor musun, nefret deðil,
Korkuymuþ sevginin karþýtý.

Ýyi ki ayrýlmýþsýn benden,
Kutsamýþsýn beni.
Birbirimizi yoðaltýrken,
Debelenirken gündelik ayrýntýlar içinde,
Ben bunlarý öðrenemezdim ki!

Bir dolu yazýlar yazmýþým,
Bir dolu þiirler,
Kimi çok sýðlýkta,
Kimiyse ayyukta.
Biliyor musun, toparlýyorum onlarý,
Hatta, yardýmýný bile istemek geçmedi deðil aklýmdan.
Yani, paylaþabilirim bile bir baþkalarýyla,
Utandýrmýyorlar beni, endiþelendirmiyorlar da.
Biliyor musun, utanmayýnca yaptýklarýndan
Hani, bir baþkasý beðenmez diye,
Cesur oluyor insan.
Üretken oluyor.
Yazabiliyor, çizebiliyor doyasýya.

Ýyi ki ayrýlmýþsýn benden,
Teþekkür ederim.

Tutkunun ne olduðunu yaþadým.
Uçsuz bucaksýz dehlizlere girdim seninle ve sensiz,
Sorguladým,
Evrenin gücünü algýladým sonra.
Iþýðý gördüm.
Ýyi ki ayrýlmýþsýn benden,
Yoksa ben baþka nasýl bu kadar büyüyebilirdim?


Gülgün Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: