Kocaman ahþap, köhne bir evde, Yaþardý tek baþýna Ayþe nine. Paslanmýþ menteþelerden, Gýcýrtýyla açýlýrdý kapýsý. “Biz de yaþlandýk.” Der gibiydi sanki, Yukarýya çýkýlan tahta merdivenlerin gýcýrtýsý. Üst katta, gün gören sofada. Baðdaþ kurmuþ oturmuþ. Gözleri, evinin bahçesindeki koca iðde aðacýnda. Dalmýþ, çok uzaklara. Sanki yýllarý tekrar yaþýyormuþ gibi, Önünden bir ömür geçti. Ölü sessizliðini, derin bir iç çekiþ yardý. Ayþe ninenin gözlerindeyse, Ýki damla yaþ vardý. “Hey gidi günler hey!”dedi. “Yaþadýk mý gerçekten sizleri.” Þen kahkahalarla çýnlardý evinin bahçesi. Çocuklarla dolardý iðde aðacýnýn tepesi. Þu anda aðaç da, kendisi gibi yalnýz kalmýþ, Ýçlerini bir özlem, bir bekleyiþ sarmýþ.
Bilgin ÞENGÜL Sosyal Medyada Paylaşın:
Kumsal_3535 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.