Bu kahýr mektubunu, yazýyorum son defa, Saat gecenin üçü; encâmýnda intizâr. Katran karasý yaram, kabul etmiyor þifa, Bir ben varým gecede, bir de çileden duvar… Avucumda erirken, öksüz bakýþlý vefa, Bu kahýr mektubunu, yazýyorum son defa.
Bir yaným Fizan benim, diðer yaným da Sina; Sürgün þehri gibiyim, korkutuyor karanlýk! Ne sen varsýn, ne gölgen; boþlukta kaldý senâ; Hiç deðilse görseydim, ikbâlini bir anlýk… Gecede yükselirken, ýzdýrâbýmdan bina; Bir yaným Fizan benim, diðer yaným da Sina!
Ben miyim sokaklarýn, iflahsýz divânesi? Ayaðýmýn altýndan, sanki çekiliyor yer… Ahh küskün yalnýzlýðýn muzdarip keþânesi; Saç telimi yakýyor, her zerremden çýkan ter Ve peþ peþe sorular, ürkütüyor nefesi… Ben miyim sokaklarýn, iflahsýz divânesi?
Sükût nazâr peþinde, ateþ içinde kale, Yetiþmez mi içinde, derde hora teptiðim? Günde doðum sancýsý, inatta nadir hâle; Gelir diye yollara, nice güller serptiðim, Ey hüzün begonyasý, bahtýna küskün lale! Sükût nazâr peþinde, ateþ içinde kale.
Sükûtu parçalýyor, içli bir hüzzam sesi. Ýþte ben bu haldeyim, içten kanayan yara! Her naðmede inliyor, bisturinin busesi; Belki bir gün yazacak, hicrânýmý þuarâ! Aðýr aðýr ritminden, olurken kalp kafesi; Sükûtu parçalýyor, içli bir hüzzam sesi…
Ses tellerim yanýyor, gri sana” elveda”! Yetiþir rüyalarda, renkten renge geçiþim… Belki azât vaktidir, herc-ü merc oldu gedâ, Hataydý kefen diye, seni kabre seçiþim! Varsýn olmaya görsün, ardýmýzdan bir sedâ… Ses tellerim yanýyor, gri sana” elveda”!
Dipsiz kuyulardayým, delik deþik kanatlý, Neyim ben, nedir bu hâl? Medet Allah’ým medet! Züleyha’nýn aþkýndan, sabr-ý Yusuf sanatlý, Çelikten aðlarýný, örmek isterken cinnet; Kuyuya taþ atýyor, binlerce siyah atlý… Dipsiz kuyulardayým, delik deþik kanatlý.
Takvimlerden çýkmalý, bu vuslatsýz sabahým, Yorgan gibi üstüme, hüsran çekerken sema… Mýzrabýmý kýracak, belki de son eyvahým! Aynalara bakarken, kaybolmalý o sima; Artýk sona yaklaþtým, sonsuzluða penâhým, Takvimlerden çýkmalý, bu vuslatsýz sabahým!
Buz daðlarýndan beter, ruhumdaki zemheri, Hasreti kýrbaç gibi, vururken deli rüzgâr… Ölüden daha diri, aþka âþýk Makberî; Ateþleri eritir, deðse sinemdeki hâr! Sevin bu gün senindir, söndü gözlerin feri! Buz daðlarýndan beter, ruhumdaki zemheri…
Makberî………18/05/2010…..23:00……Ýst Sosyal Medyada Paylaşın:
Makberî - Ahmet Akkoyun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.