Biri vardý bir zamanlar
Gözlerime baktýðýnda
Gülen gözbebeklerini görürdüm
Uçsuz bucaksýz ovalar gibiydi
Yemyeþildi gözleri
Kaybolduðumu hissederdim o gözlerde
Sonra bir çoban yýldýzý
Iþýktan bir yol çizerdi önümde
Upuzun... Apaydýnlýk bir yol
Heyecanla koþardým yol boyunca
Her seferinde bir baþka yere çýkardý bu yol
Bir keresinde
Gümbür gümbür atan
Bir yüreðe götürmüþtü beni
Iþýl ýþýl... Hayal hayal
Umut umut bir yürek
Kapýlar... Kapýlar iç içe bu yürekte
Bütün anahtarlar elimde
Þaþýrmýþtým hangisini açacaðýmý
Sonra bir baktým ki
Bütün anahtarlar ayný... Bütün kilitler de
Hatta kýrmýzý kurdeleler vardý her birinde
Bir törendi yaþanan sanki
Rahat ol diyordu bana
Yüreðimin sahibisin sen artýk
Tüm anahtarlar sende
Bir keresinde... Bir sahile çýkmýþtý
O ýþýklý yol
Serin bir yaz gecesi
Yanan kocaman bir ateþ
Yanýnda o yeþil gözler
Ve elinde bir gitar
Gitardan dökülen naðmeler
Havada salýnýyor önce
Sonra tüm kâinata yayýlýyor
O yeþil gözlere ait kadife bir ses
“Ben ona portakal çiçeðim derdim”
Sarardý her yaný portakal çiçeklerinin
O baygýn kokularý
Sonra gök gürlerdi ansýzýn
Gülerdi yeþil gözler... Bekle derdi
Bir bakardým...Sarý yaðmur yaðardý
Mimozalar yaðardý gökten
Haykýrýrdý o yeþil gözler... Haykýrýrdý
“ Seni bir gün
Seni bir gün mimozalarla boðacaðým
Soluksuz kalacaksýn kokularýndan
Gözlerin baþka renk görmeyecek sarýdan”
Haykýrýrdý umarsýzca
Koþardý çocuklar gibi kumlarýn üstünde
Sonra birden hüzünlenirdi
Aðlardý... Aðlardý çocuklar gibi
“Ya gidersen” derdi
“Ya beni böylece, mimozalar içinde
Portakal çiçeklerinin kokularýyla
Gitarým elimde
Yanan ateþlerin baþýnda býrakýp... Ya gidersen”
Gülerdim sadece
Baþýný okþardým çocuklar gibi yine
Sakinleþirdi
Bakardý o yeþil gözler gözlerime
Anlatýlmaz bir sevgiyle
Sonra bir gün
Korktuðu baþýna geldi
“Git” dedim ona... “Git ve bir daha gelme”
Yýkýlmýþtý dünyasý görebiliyordum
Ama o benim yýkýlan dünyamý
Göremiyordu... Göremezdi
Sadece
Yeþil gözlerini ve gitarýný
Sadece onlarý alýp gitti
O gün bu gündür
Mimozalar hep yerli yerinde
Ve portakal çiçekleri
Sahildeki o kocaman ateþ
Sönmüþ gibi görünse de
Kor olup kaldý yüreklerde
Hiçbir zaman anlayamadý
Gidiþinin sebebini
Ama öyle çok... Öyle çok seviyordu ki
Sorgusuz... Sualsiz... Gitti
O þimdi bir çoban yýldýzý
Nerede yolunu þaþýran bir aþýk görse
Iþýklý yollar çiziyor yüreklere uzanan
Oradan sahillere
Ama “git” dendiðinde
Birden bire kayboluyor
Birden bire
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.