uzanýp gidiyor saatler öyle hayat ki ölümsüz zaman yok kavuþmak ister gibi kalabalýklar insan yerin siyah dünyasýnda çetin iþler altýnda yetimler býrakan diz çökerten yangýnlar karþýsýnda
geriye kalan boynu bükük fotoðraflar kimsenin kuru deðil göz pýnarlarý dünya gördü umutlarýn ölümünü acýlar akýyor su gibi kaç hane mahkum simsiyah bir ömre orada bir yer var yer gök kömür-mavi..
Mustafa kaya 20.05.2010 / Çengelköy Sosyal Medyada Paylaşın:
e.mustafa kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.