“Var git ölüm en verimli çaðdayým” “Göz kör oldu el baðýmlý saldayým”
umudu emziriyor gece isleri yüzü kara bir yürekte þakýyor kuþlar dýþarýda ince çisentisi var baharýn çiçeðe durmuþ ayva telaþlarý ebegümecine siniyor týrtýl kendinden bihaber karýnca çatlamýþ topraklarda bereket
yerin metrelerce yuvarý var sýrta yük soðan ekmek nevale geceyi bölen yürek sarsýntýlarý karasýnda kuyu mahkumlarý
göçük feri dökülmüþ resimdeki çehrenin minik bir yürekte kanayan izidir her bakýþta volkan olur gözlerde kapý ardýna gizlenen Baba özlemi her vukuatta sarmadan dokunuþlar
göçen yüzü çökmüþ bir kadýnýn duasý paslý bir fenerin cýlýz hatýrasý güllü mendillere iþlenen kömür karasýnda sevda çalan hüzünler
soyka ölüm pejmürde yalnýzlýk bölmez uykumu koca bir dað oldum önünde kollarýmda fener alaylarý dallarýmda sensiz mevsim karadan baþka görmez gözlerin inan ki sevdiðim yüreðimde közlerin