ben karanlýklar arkasýndaki devin sakladýðý lokmamý kara tunellerimdeki hücre hücre iþlenmiþ yollarýna uzanarak alýrým lokmamý bir sevdalým üç çocuðumla paylaþýrým her gün her iþe gidiþimde günle ,gökyüzüyle helallaþýrým
hep konuþur ah þu düzen ah þu düzenin baþý bu vucutta bu ten solduktan sonra kalýr davam divana kalýr düzülen hep ben olduktan sonra
uzandým lokmama hücrem karanlýk hücrem dar vucudumda düzen yarasý var uzandým uyanamadým ana bende ölüm karasý var
baþbakan bakanlar ahkam keser ana bunda kömürkarasý deðil yüzkarasý var...
21.05.2010 Mönchengladbach
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinan toraman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.