Anadolu örüm yayar

masal deðil
mit
rivayet
kabus deðil
bir öyküdür yaþanýr döne - döne
sürü - sürü
sürüne
sürüne…

gündüzler çýplak-sýcak
geceler yasaklý
özgürleþir karanlýkta
örüm yayar yüzyýllardýr bura halký
netamelidir gece
gizlese de yamayý yýrtýðý
bire birdir “hainlikte”
halbuki ocaklarý tütmez izinsiz
sýðýnýrlar türkülere
mizaha bir de
kýzýlcýk þerbeti kan yerine
ve üzüm suyu
nasýl da gülerler açken
üstlerine yoktur yalandan delilikte

nam salmýþtýr dünyaya oyunlarý
her figürü bir eylem güzellemesi
bütün hýnçlarýyla vururlar davula
patlar göbeðinden manda derisi
hayra yorulsa da sessizliði
kavganýn alfabesidir isyan çýðlýðý zýlgýtlarý
aldanmayýn - bilen bilir
bu dil
Anadolu’nun dilidir

açlýk ve aþk
iç içedir türkülerde
soðan ekmek ve hasýr
yalnýz onlar için kutsaldýr
yaðmur eksilmez gözlerinden
bir tek ölüm gelir akla yýldýzlar kayarken
ve
ahret korkusu her dem

çoktan daðýlmýþ nirengisi aklýn
düzen tutmaz gayrý – ýþýk vurmaz
lakin
içlerine kurt düþmüþ nicedir
bir yanlýþ var ya
sormayýn
unutkandýr topraðýmýz
leylim - leylim
körelmiþ niþangahý mavzerin
yatar yerde it ölüsü
uzaklarda baykuþ sesi
yürek ürpertisi
bir koyun kuzular çalý dibinde
Anadolu
örüm yayar...

bellenmiþ bir kere
ne kadar gizlense de göz önündedir
hiç sorulmamýþtýr
aç mý - tok mu
bilirki bedel ödemez ölen
yada
ölü gibi yatan
istemek aðýr suç
vurulmak hizmet-i vatan
küfreder dürterek topraðý
hadi caným ölmüþ koyun korkar mý
hep korkmuþtur halbuki
kýrk yýllýk ölü kurttan

aklý ermez bu iþe
bir türkü mýrýldanýr “Bayburt’tan getirme”
yavuklusuna söylemiþ yayla yolunda

"yürü güzel yürü saçýn sürünsün
saçýnýn teline yüzüm sürülsün…"

köpekler “aðul aðul”
bir aþaðý bir yukarý koþturmakta
yavuklu da kýs kýs gülmez mi arkada
keyiflenip asýlmýþ piþtovuna
sarsýlmýþ bütün obalar
Yaðlýtepe’den Çambaþý’na
hey gidi günler hey

bir yandan tütün sarar
yürek yumuþar
gazele çið düþer
gazel yumuþar
pamukta yürür gibi
sessiz gece gezmeleri
bir anda ve her zaman
yamaçta kurt çakal sürüsü
haram ýslýk
eþkýya türküsü
kar yaðar kepeneðin üstüne
Anadolu
örüm yayar...

daðlar çýrýlçýplak
ne gün yeter artýk
ne gece
azalmýþtýr ekmek ve zaman
an gelir
ve hep gelir
çaný keleði toplatýr devran

aþina bir yel eser
doðudan batýya
savrulur hazan yapraklarý
her biri
bir narin kelebek ölüsüdür
ürkek bir tavþana döner yýlký taylarý

yýrtar zamaný ansýzýn
keskin bir canavar düdüðü
çýðlýk çýðlýk saplanýr iki omuz arasýna
birkaç damla gözyaþý
yadigar kalýr toprakta
binerler demir atlara
akýn akýn
dörtnala

elleri nasýrlý
gür býyýklý
yanýk tenli adamlar
kara kuru çocuklarý
varla yok arasý kadýnlarýyla
bir masaldan çýkýp gelmiþler gibi
geçip gittiler caddelerinden þehrin
yakýn bir ormanýn kýyýsýna kadar

korkuyla izledi onlarý çocuklar
bir deðil - beþ deðil
binler - milyonlar
zamanla alýþtý onlara
þehir
ve
çocuklar

þimdi
bir gün batýmý ötede
alýþýlmadýk ekmek kavgasý
her lokmasý can pahasý
polis copu - gaz bombasý
grev
lokavt
trafik lambasý

ve
kadýnlar
bir çoðu kaldýrýmlarda
ya da
her akþam
el ayak çekilince
koyunlarýnda ay ýþýðý
utançtan gizleyerek yüzlerini
pazar yerlerinde
örüm
yayar...

h. kesimoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: