I Ey gül! Viran kalbime baldýran ekme Kanamasýn gülle süslü yüreðim Senden olan zehri tatmasýn Acý melal yüreðime Yüreðimin efganýna acý
Firakýnla zelzeleye kapýldým Yüreðim; kaktüs bahçesi… Ezer bütün uzuvlarýmý ve Muþtular eþiði gözlerimi Katre katre gül çaðlar; Giryan gözlerim…
Gülden ebrular çizilir Yüreðimin yanýk þimalinde Ve sonra yayýlýr bütün bedenime O gülün ýtýrlarý… Uykusuz ve sarhoþ damarlarým gül çaðlar Senin billur diyarýna
II Gülün intizarýndan Özleyen yorgun kalemim yasta Yaldýzlý sözler sükûnete mahkûm, Mana lal olmuþ, harap Kalbim gül ummanýn girdabýnda
Özlemimi bir yumruk gibi Ýndiriyorum yüreðime Ve kandiller yakýyorum Hasretinden yanan yüreðimle Yasa boðulur yüreðim Sana erememeye yanar.
III Hüzün kokan yaðmurlar yaðar Özlem kokan yüreðime… Ve sonra Kanat çýrpan umutlar düþer yüreðime Sana ermek için bu umut, Yokuþu çýkan ihtiyar gibi olsa da Akkor yüreðimin þafaðýnda yakamozlanýr. Laleler açar, güller gülümser, bülbüller öter… Güneþ vurur yüreðime ve Azad olur, aydýnlýða kavuþur yüreðim.(20.05.2010-Mardin)
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhammed isa öztürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.