ey aþk !
saçaklarýnda saklý cenneti düþür dünyama
nasýlsa sonunda yalnýzlýk doðacak s(b)ana
ey hayat !
tutunduðun gövde saðlam
baktýðýn gözler sevdanýn mavisine doðsun
yýldýz teninde ay gizeminde dirilsin
kan damarlarda özðürlük çýklýklarý atarken
düþmalarýn sesi kesilsin
ey akþamlar !
kýzýla boyanmýþ güneþten çalýnýrken aydýnlýk
gece siyahý umutlara sarýlýr
geçmiþ kokulu rüzgâr daðýtýrken saçlarý
soluksuz nefeslere umut iðnesi yapýlýr
uyandýrmayýn n’olur
güneþ elemeden geceyi
ve ey sen sevgili
uçurtmasý kýrýlýyor içimdeki çocuðun
yaþ(s)lanýyorum yokluðuna
zaman takvimden çalarken
ben geçmiþi misafir ediyorum odamda
ruhumda ezik bir gelecek ve sensizlik
iki arada bir hayâl can buluyor
yoksa geldin mi ?
dur!
kesme nefesimi
21/05/2010
10;50
eMÝN