Ýki küpe bir kolye dile geliyor da;
Ben yine içime haykýrýyorum.
Çiðneyemediðim lokmalarla,
irisime iþlemiþ nakýþlý özlemle mühür daðýtýyorum.
Soramýyor en yakýnlarým bile
Adýný anmak haram yanýmda.
Beni taþlý arazilere itiyor
Yalýnayak, çýrýlçýplak
adýn..
Adýn adýmýn yanýnda yok artýk.
Bilmek yetmiyor kabullenmeye.
beni her gece gümüþ kurþunlara diziyor bekleyiþ
Pardösüsünün altýndan fýsýldýyor:
"ölmek bile yasak sana!"
aþk, tam kulaðýmýn altýnda yaþýyor
yaþamak denirse tabi buna.
yuva yapmýþ yaðmur kaçaklarý
Kaþlarýmýn, kirpiklerimin arasýna.
Umut yüzsüz bir adam
her sabah kapýmda sabahlayan..
Umut acýmasýz bir cellat
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.