BEN BENİ BENDE YİTİRDİM

Ben beni bende yitirdim,
Boþuna arayýp sorma anam.
Gençliðimi boþa bitirdim,
Yollarýmý bekleyip durma, anam…

Bir sis perdesi örtüyor düþüncemi.
Zehir ediyor gündüzümü gecemi.
Hayat denen bu bilmeceyi,
Çözemedim; sende kafaný yorma anam…

“Fakir düzde yolunu þaþýrýyor,
Zengin arabasýný daðdan aþýrýyor.”
Devrin sülükleri küpünü taþýrýyor,
Düþünüyorum üstüme varma anam.

Düþünsem de bulamadým çareyi.
Mikrop dolmuþ azdýrýyor yarayý.
Bu günümüz dünle açmýyorsa arayý,
Boþuna mutluluk hayalleri kurma anam…

Yýllar geçse de rastlamadým deðiþene.
Hep ayný kafalar ayný bedene.
Yardým ediliyorsa zulüm edene,
Yollar tutulmuþtur, karþý durma anam.

Saygý yoktur bizde alýn terine.
Bizlerden alýnýr verilir birilerine.
Birkaç akraba kalkýnýr, halkýn yerine,
Gel de bunlarý açýða serme anam…

Vatanýmýzda su boldur boþa akar.
Bizim beyler ya ovada kömür yakar;
Ya da nükleer der radyasyon çýkar.
Sen olda bunlarý yerme anam…

Kazýyamadýk, birkaç sülüðün kökünü.
Hep bize sararlar onlarýn yükünü.
Zorla bize temizlettirirler onlarýn bo….
Kölelik bizde iyileþmez ur mudur?

Kimse ses çýkarmýyor, gider diye azýk.
Halktan ses çýkmýyor, atýlýp dursa da kazýk.
MEHMET’ im yazma kalemine koluna yazýk.
Gaflet uykusundan uyanmak zor mudur anam ?


________ MEHMET ASLAN _________


Sosyal Medyada Paylaşın: