Sensiz geçti yýllar Sana inat edercesine Sitemliydi günler San ve varlýðýna… Sensiz biten pazarý bile Kabul edemiyordu haftalar. Günün her bitiminde Uykuya hasret bir þekilde Ziyaret ederdim yataðý. Gözlerimi yumar… Bir kez olsun, Sensiz bir gece dilerdim. Olmazdý ama… Beceremezdim. Yine sen gelirdin aklýma. Sensizliðe isyan ederdi yastýk Baþým çýbanmýþ gibi… Diskalifiye edilirdim yataktan. Her þey biterdi. Sonunda bu gecede bitti. Sensizlikle kapattýðým gözlerimi Tekrar sensizlikle açýyordum sabaha. Sen diyordum, Gözlerimi açtýðým… Ve ilk gördüðüm nesneye. Ýçime dahi çektiðim hava Sen kokuyordu. Beþ dakika önce geçmiþsin gibi. Geçmiþsinde… Haber vermemiþsin gibi. Bu kez gerçekten uyanýyorum. Uyanýyorum ve… Bütün bunlarýn rüya olduðunu anlýyorum. Gözlerim kararýyor o an. Ýstemsiz bir þekilde iniyor gözyaþlarým Anlaþýp, sensizlik diyor. Sen diyor… Caným diyor… Bende… “Caným yanýyor” diyorum. Konuþuyorum, biliyorum. Ama duyamýyorum. Çýðlýk çýðlýða baðýrmak istiyorum. Oda olmuyor. Çünkü boðuluyorum…
Özlem ÞAHÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
özlem şahin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.