Kimseler üþümesin
Dönsün makinelerin çarký
Memlekette
Büyüsün sanayi diye
Toz yuttuk
Gaz kokladýk yýllar yýlý
Bir lokma ekmek uðruna….
Siz kýsacýk asansörlerde
Korkardýnýz
Elbiseleriniz ütülü
Pahalý kravatlar takardýnýz
Biz metrelerce yerin altýnda
Kazma kürek
Toz pas içinde
Kömür kazardýk yýllar yýlý
Bir lokma ekmek uðruna…
Her gün dünyanýn karnýný
Kalbini týrmaladýk
Yerin metrelerce altýnda
Suyunu alanlar
Petrolünü çýkaranlar
Büyük hasarlar býraktýlar
Dünyanýn kalbinde
Ýntikamý acý olacaktý elbet
Biz masumduk oysa
Koþumuz sadece
Bir lokma ekmek uðruna…
Þimdi ardýmýzdan
Söylenir yine beylik sözler
Nutuklar atýlýr
Suçlu çoktan bulunmuþtur bile
Baðlanýr kabahat kadere
Herkes eski hayatýna döner
Hayýflanmayýn boþ yere
Unutursunuz bizi
Yarýn yine faaliyete geçer kömür ocaðý
Baþkalarý gelir yerlerimize
Hiçbir yenilik getirmeden
Hiçbir önlem almadan
Doldurursunuz onca iþçiyi ocaða
Ýþçi bunlar
Nasýlsa kader bellemiþler
Ölmeyi yýllar yýlý
Bir lokma ekmek uðruna…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.