“Bazen yaðmur bile her þeyi anlatýr insana ama her zaman ki gibi dinlemesini bilenlere ve sadece susmayý becerenlere…”
Yaðmur yaðýyor, Gürleyerek verdiði acýya…
Dýþarýda sýzlýyor cam, Ýçeride aðlayanlar var, Ve canlar…
Yaðýyor dýþarýda yaðmur, Kýzarak insanoðluna; Bir an boþ býrakmýyor, Alýyor acýyý kýskanýrcasýna…
Sýzlatýyor kalbimi yüreðin, Gözlerin bozuyor uðultuyu; Çünkü dýþarýda yaðmur yaðýyor, Ýstesek de, istemesek de, O durmadan yaðýyor…
Geçmiþ bile hatýrlanmaz oluyor, Bekliyorum usanmadan senin kalbinde Ama biletim hep hayat bölümünde; Hep oradayým ve ne iþim var bilmiyorum… Ne yaparsan yapayým bana tek sözü var; Hep yaðýyorum…
Aðlasam da boþ biliyorum, Gülsem üzülüyorum, Seni seviyorum, Ne yapsam? Bilmiyorum; Yaðmur yaðýyor ya hissediyorum…
Hissediyorum, duyularým ile Ya da ilkokul ezgileriyle; Öpüyor gibiyim alnýný, Çekerek kendimi senden, Sade bir kýþ akþamýnda; Dýþarýda hep yaðmur var…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mizâhi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.