goncadýr gülün yapraðýnýn en derinliðindeki ateþ rengi katmerleþmiþ çið damlasýnýn düþen ýþýðýnda sevgi tarifsiz kokularda dile gelir mahremiyetinin sýrrý
vakit hüsrana gebe vurur kelepçe en derin zamanlara zahiri aritmetikten ibaret ellerinin tuttuðu týlsýmlarda zaferan sancýsý doðar duraksýz bakýþlarýnda çýnlaþýn özlemin beni anýmsadýðýn her dakika
savrulsun gün ortasý gülüþlerin damlalarý dökülsün hakikat görülsün gizlediðin yüreðinin en karanlýðýnda
gülþen-i suretine; bulaþsýn her damlada dokunsun çýkmasýn izleri gül kokularýnýn gördüm ya çoþkunu gönül haneme saklandý yine hüzün zincirlerim en derinlerde toprak buðusunda dünyalýk ne varsa katmerlediðim sakladým çýkmasýn her tohumda yeryüzüne çimlensin diye içinde
Aþk; sancýdýr belki dokununca ipeksi yürek ucunda ulaþýlmazlýðýn sevdam katmerleþsin yanýp tutuþtuðunda derin düþlerinde marur iç hesaplarýmda yanar günahkar bakýþlarýn içime deðiþinde nemli gözlerimden dökülür inciler bir istiridye içindeki özenlikte