ince bir yalnýzlýk boynumda; kapkara saçlarýn aklýmdan çýkmýyor artýk o son bakýþlarýn yer yer namussuzluklarla dolu olsada cehennemlerden kalma düzmece sevdalarýn.. oysa; bütün ürkekliðiyle bizi çaðýrýyor nazlý yarýnlar ve güneþi müjdeliyor için için yanan tüm yasaklar.. vede içimizde; bizi bize mýh gibi çakan pazarlýksýz sevda cellatlarýyla bekliyor o masum acýlar.. þimdi ise tadýn dudaklarýmda; bir parça hatýra bir keskin ustura inan hala yataðýmda kokuyor; týpký ilk günkü gibi sabah uyanýþlarýyla karþýladýðým hergün derinleþen yara..
Sosyal Medyada Paylaşın:
murat yanıkdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.