KALMADI
Kime güveneyim bilemez oldum,
Sýrrým açacaðým bir dost kalmadý,
Çöle döndü gönlüm, kumlara battý,
Kördüðüm oldum da çözen kalmadý.
En yakýn dediðim kuyumu kazdý,
Kalemim Hak için doðruyu yazdý,
Dünya vurguncunun insanlar azdý,
Tanýk olmadýðým düzen kalmadý.
Þöyle bir bakýver , her yerde yalan,
Koynunda beslenen, çýkýyor yýlan,
Var mý bu cihanda ebedi kalan,
Tövbeyi unuttuk, izan kalmadý.
Bencillik diz boyu komþuluk öldü,
Bülbülün gülleri açmýyor soldu,
Ayrýlýk içime acýyý saldý,
Gönül reçetemi yazan kalmadý.
Mehmet Ali Türkan 15/05/2000
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Ali Türkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.