/Kurt kadar açým sevdana, bitmemeli dolunay Terk ediþin bu kadar aðýr mýydý Ýlkay/
Benim yapamadýðýmý yapýp Bileklerimi birer jilet darbesiyle aþka buladýn Bütün hayatý birkaç satýr þiirin içine mahkûm kýlýp Gözlerime yaþlar Yüreðime yaslar salýp gittin
Böyle boynu bükük mü kalacaktý þiirlerim Elleri tutulmamýþ aþk elsizliðe mahkûm Aynalar düþmaným Sokaklarda dolaþan insanlar piþman Sanki herkes takýp takýþtýrýp gözlerini çýkmýþ sokaklara Nereye gitsem kime baksam kime dokunsam orada bitiveriyorsun
Aldýðým nefesi düðümleyip göðsüme Bende hiç ben býrakmadan Sigara külünden evler Dumanýnda gözler salýp gecelerime Mimarý oldun þizofren bir adamýn Her gece üzerime üzerime gelen bakýþýn Aldanýþým ve aldatmýþlýðýnla öldüm Gece beþte içilen beþ ilacýn etkisi geçerken Etkisi geçmiyor terk edilmenin Beni sana kördüðüm eden düðün Seni benden kopardý Ýskender’in kýlýcýyla
Böyle olmamalýydý Biterken bile ellerin dokunmalýydý aþkýnla sarhoþ tenime Terime aþkýnýn zehri bulaþýrken dudaklarýndan dökülmeliydim Ölümüne demiþtik Ýlkay Aþktý bizi baþtan sona kuþatan “Aramýzda aþk vardý Ýlkay ilk aþk vardý “ Ýliklerimize kadar aþktý Neydi seni böyle nefrete bürüyen Beni adamlýðýma düþman eden Neydi bizi ayný yolda çýkmaz bir viyadüke sürükleyen Sana aylardan ayrýlýk demedim Günlerden veda Bir buse kondurmadan yüreðine Nereye
Candý ardýna bile bakmadan gittiðin Yasaktý aþkýn adý Aþk yasaklanmýþtý legal yüreklerde Ýnanmadýðým dinde bile aforoz edilmiþtik Kýrk tas suyla yýkamýþtýk her þeyi hani Þimdi bu kadar þizofren halde býrakýp nereye gidiyorsun beni
Ýçimde tarifi mümkün olmayan fýrtýna Ýçimde çaðlayan koca dünya Ben ki en çok gözlerinde hayat bulurdum Ne olur bakmadan kapama
Dinmiyor gözlerimin yaþý Ellerimi tutardýn hani kimse kalmadýðýnda Beni sarýp sarmalardýn sarmasa da dünya Kalkan olurdun benim için Tüm belalardan korurdun Muska gibi sarýlýp uyurdum geceleri
Sevmedin beni seni sevdiðim kadar Aç kediye bir tas süt verir gibi Doyurup karnýmý kapý önünde gitmemi bekledin Gitmedim Kedi gibi nankör olup Eþiðinden giremediðim kapý önünde yýllarca bekledim Gitmedim, gidemedim bir adým öteye Þimdi sen toplayýp tasýný taraðýný Taratmadan saçlarýný Okþamadan ellerini Öpmeden gamzelerini nereye gidiyorsun Ben ki mezar kýlmýþtým gamzelerini Beni gömmeden nereye böyle…
Bitmeyecekti Ýlkay gitmeyecektin böyle Sana, sesine nefesine en muhtaç olduðum anda nefes olacaktýn Ses olacaktýn titrek yorgun sesime Voltalarken hastane koridorlarýný Duymalýydým sesini Yüzüme kapanýrken telefon Dünya da düþüyordu ayaklarýmýn altýndan Ýki dünyamý da senin yolunda mahvederken Helal edilmiþti hakkým Halkým aðlýyordu ardýndan Aklýndan geçmiyordu geride býrakmadýðýn kýrýntýlar
Ben ki seni ömrüme can etmiþtim Ben ki seni sevilenler arasýnda sultan etmiþtim Mecnun’a, Kerem’e, Ferhat’a söz etmem Ama düþtüðüm çöl Yandýðým ateþ Boðulduðum su sensin Tüm þehveti giyinen Leyla oldun dinmedim Külüme basan Aslý oldun Anka’ydým Daðý delmemi bekleyen Þirin’din deldiðim dað yuttu beni durmadým Neydi seni benden götüren Beni ölüme nikâhlý eþ eden
Seni sevmiþtim Bebeðin anneyi sevdiði gibi sevmiþtim seni Muhammed’in (s.a.v) Ayþe’yi (r.a) sevdiði gibi Þimdi payýma düþen pay sensizlikse çekerim Bir cüzamlý gibi benden kaçýþýna eyvallah derim Seni gömüp yürek tarihime Acýnýn oðullarý için yarýnlar sürerim Ama sen nasýl kaldýrýrsýn bu vebali Ýlkay Üzerime attýðýn topraklarý kaldýrmak istersen bir gün Sað bulur musun sana aþkla bakan gözleri Seni okþarken pamuklaþan elleri bulur musun yumuþak Tenine can olan teni alýr mýsýn tenine sen kokan terle Gittin eyvallah Bir daha olmayacaksýn Peki Ya ben Sensiz bu ömrü nasýl devam ettireceðim Bir tek ses bile vermeden Üzülmeden bu keþmekeþ halime Huzurla baþ koyabilecek misin yastýða Karabasanýn olurum gecelerini kör düðümle düðümleyen Nefesini çalarým düþlerinden Gülüþünden alýrým gamzelerini Kimseye mezar olmasýn diye Dünyanýn yeþilini çýkarýrým tüm ressam tuvallerinden Ya sen Sen çýkarabilir misin bir an olsun içinden Seni bunca seven adama yaptýklarýný
Öldürmekse amacýn baþardýn Sevgiyi yaþamaktýysa yaþadýn Aldýn elimdeki her þeyi Benim küllerimden Bir Anka yarattýn
“senin bunda suçun yok mucidi benim Ýlk’aþk’ýn Yaþadým, Yaþattým, Mahvettim”
17.05.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Mehir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.