AĞLAMA VAKTİ

Salkým söðüt dallarý öpüyorken sularý
Nasýr tutmuþ ellerim, gezerdi saçlarýnda.
Gecenin bir yerinde yitirdim uykularý,
Yüreðim bir kuþ gibi, titrer avuçlarýnda.

Uçuk mavi hayaller yüreðimde harlanýr,
Düþlerimin katili, erken gelen sabahlar.
Temmuzun ortasýnda umutlarým karlanýr,
Sana ulaþmaz amma, dilimden düþmez ahlar.

Bir hazan akþamýnda, buz tutmuþ hayallerim
Yokluðunun ateþi, sularý yandýrýyor.
Yalnýz sana uzanýr, tutmasa da ellerim
Bir tek “alo” deyiþin, gönlümü kandýrýyor.

Her gece gökyüzüne, yüzünün þavký vurur,
Bilirim ki yýldýzlar ýþýðý senden alýr.
Ýþte o an gönlümde yatan hasret kudurur,
Ne sensizlik tükenir, ne de yollar kýsalýr.

Alsam gökkuþaðýný saçlarýna baðlasam,
Güneþin yedi rengi düþer mi gözlerine
Adýný söyledikçe, içten içe aðlasam,
Hasretin kök salar da, Ýner mi en derine.

Avucumda ipeksi saçlarýnýn bir teli,
Daðýtýrým kendimi, vururum gecelere.
Ey sevgili, sen gibi bekliyorum eceli.
Of çekmek kolay mý ki, sýðmýyor hecelere.

Umudum bitti artýk, anladým gelemezsin,
Seni benden alanlar salmazlar biliyorum.
Tebessümler iðreti, yürekten gülemezsin,
Aðlama vakti gülüm, aðla ben ölüyorum.


Sosyal Medyada Paylaşın: