İSTEMEZ
El pençe divan durur makama girince,
Makam sahibi dört köþe olur görünce,
Aslan olur bilgili gözükür kendince,
Köylünün uyanmasýný kimse istemez.
Bugün git, yarýn gel denmesine alýþýk,
Zaten titrer gelmiþtir ayaklar dolaþýk,
Makam sahibi baðýrýr bakar karýþýk,
Döner arkasýna, yüzüne kimse bakmaz.
Düþer hastahaneye döner köþelerde,
Doktor kiþiliðini arar þiþelerde,
Yan gözle bakar aspirin reçetelerde,
Saðlýklý, mutlu köylüyü, kimse istemez.
Köylü uyansa saðýlýr inek bulunmaz,
Memurun suratý beþ karýþ söz anlamaz,
Kimi kime söylersin ortaktýr ýsýrmaz,
Köylünün yüzleri gülsün, kimse istemez.
Alýþýktýr aþaðýlanýp, dýþlanmaya,
Muhtarý tarafýndan bile haþlanmaya,
Beþ yýlda bir kapýsý aþýndýrýlmaya,
Köylüye hiç kimse sahip çýkmak istemez.
Cahil diye evlatlar bile horlar onu,
Cumhurbaþkaný bilir rezil olduðunu,
Menfaat uðruna isterler kulluðunu,
Köylümün beli doðrulsun, kimse istemez.
En hortumcumuzu baþa muhtar seçeriz,
Onlar beraber yer uzaktan seyrederiz,
Kuru ekmek, çökelik, soðan ezer yeriz,
Erzak deposu uyansýn, kimse istemez.
06/03/2006
dursun yeþil
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.