Ne gönlün seyranı ne vecdin hicranı!

Dalýp gidiyordum suskun halimle
Alýp götüren, düþünceleri derinleþtirip hicrana bürüyen emsaliyle
Ýçimin titremeleri, gözlerin dökmeleri vakti gelmiþti, diyarýn kutsiyetli rüknünden
Bazen duruyor, nazarlarým bir yerleri süzüyor, dil haliyle sükût ederek, kalbimi dinliyordu


Ne kadar okuduðum risale varsa
Dirliðim için kitaplar en faziletli derya olsalar da, ibret bir baþka
Yanýmda kimse yokken, refakatçiler kendi emellerinde nefeslenirken ve her demden
Anlatmaya muaf fak olamadýðým ve fakat takatsiz kalana kadar çýrpýndýðým halden uzaktý


Ne kuþun feryadý ahundan anlýyor
Ne nefesi kesilen mevtanýn ibrete amade halinden ders çýkartýyor
Her nasýlsa þakýmayý marifet sayýyor ve sukutun o eþsiz çýðlýðýna bigane kalýyordu
Kalbin soluklarýndan bihaber olarak hayatý yaþýyor, ruhun mukadderatýna hiç banmýyordu


Ne seherin ulviyetinden bahseder
Ne kaderin mukadderatýndan bahsederek gerekçeyi terennüm eder
Aþk ve muhabbet için sadece bir heves der, hakikatin rahlesinden içtinap eder gider
Ne gülmesini, ne sükût ettiði vakit, serdettiði esrarý mucibe sini gizler nedense kelam etmezdi


Çocuðun feryadýna dayanamazdý
Nisanýn çýðlýðýna bigane kalamazdý, o an boynunu büker aðlardý
Nice sevdalarý yâd ederek ve fezlekelerini þehrederek, hak ve hakikatleri açýklardý
Ne yanmanýn, ne baðýrmanýn, ne çýðlýk atarak yerlere atýlmanýn burukluðunu süzerek akýtýrdý


Daðýn sesine, nefesine bigane kalma
Suyun aþkýna ram olmadan nefesi arza býrakma, idrakini yokla
Ne ziyaretçinin, ne davet edilen misafirin yanýnda edebi sakýn ha kimseye býrakma
Lafazanlýða bulaþarak þekli yeti yudumlama ve her nazarýn bir gerekçesi var sakýn uzaklaþma


Ne Ahmet’i, ne Mehmet’i ayýplama
Nisanýn nefesinden, hasrettiði muhabbetten sudur ettiði halden
Aldatmaya ramak býraktýran dilden hazlanma, onun kalbi latifliðini hemen anla
Çiçeði sadece uzaktan ve sessizliðinin kadrinden lütfedilen güzellikten mahrum býrakma kokla



Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: