ISLATIR ÇATLAMIŞ YÜREKLERİ

Gökkuyu Yaylasý’na tavþanlar yuva yapar,
Her biri çebiþ gibi olmuþ, ürker de kaçar,
Bir hýþýrtýyla hemen zýplar yerinden,
Tay gibi kaçar da gider derinden…
Mis gibi buram buram toprak kokar,
Tâ uzaklardan Erciyes’in nefesi akar.
Serçeler, keklikler, býldýrcýnlar cývýldar,
Arýlar dur durak demeden výzýldar.
Koyunlar, kuzular sevinçten bayram yapar,
Sürüden ayrý kalan dik baþlarý kurt kapar.
Kurt köpekleri, sizleri yaklaþtýrmaz sürüye,
Korkunuzdan inemezsiniz karanlýk dereye.
Çiçekler rengârenk açar,
Yüzlerinden mutluluk saçar,
Kardeþlik süzülür gözlerinde,
Nefret yoktur özlerinde…
Mayýsýn ortasýnda daðlarýn karý,
Ýncecikten gözyaþlarýný süzer,
Islatýr çatlamýþ yürekleri…
Reyhanlar, kekikler aþkla size bakar,
Sevgi, kardeþlik hemen kalbinize akar.
Ardýç aðaçlarý gür sesiyle hakký haykýrýr,
Sizleri yüce yaratýcýnýn tefekkürüne býrakýr.
Koyunlar; daðý, taþý kucaklar en zirveden,
Kuzular meleþip hep duâ eder üþenmeden.

Mayýs/2008
Gökkuyu Yaylasý/Þarkýþla
Sosyal Medyada Paylaşın: