Goncaya söylediler, baðrýmýn feryadýný, Güle dönmekten gayrý, dikenlere büründü. Nehirlere yazdýlar, garip âþýk adýmý, Çaðlamaktan da gayrý, kuruyup toza döndü.
Onca sevdim yandým da, kar eylemez gönlüme, Neye el sürdüysem de, savruldu pula döndü. Serabýna razýydým, görünseydin gözüme, Yem yeþil vahalarým, bir avuç çöle döndü.
Dört mevsim çiçek açar, bal olurdum dilinde, Sýcacýk içten sözün, sustu da buza döndü. Yer gök selama durmuþ, cemrem ölmüþ teninde, Baharým ve hazaným, gözyaþým sele döndü.
Denizleri aþardým, gel deseydin yar bana, Umutlarým tükendi, yokluðun hüzne döndü. Sen bana þirin iken, Ferhat idim ben sana, Geçemedim gönlünden, ciðerim köze döndü
Bil ki mahþere deðin, sürer gönül yangýným, Bu sevdaya sürgünüm, günüm geceye döndü. Vur býçaðý boynuma, dökülsün sana kaným, Biçare gönül yaram, devasýz derde döndü.
Ömer Tomruk 24/03/2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
marklinci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.