Bu resim, sýðmadý bu çerçeveye,
Kýrdým düþüncemin zincirlerini;
Nasýl da gelmiþiz ketenpereye,
Dost belleyip elin kâfirlerini.
Gerçekler uykuda düþler uyanýk,
Aklýmýz, körebe önünde sanýk,
Bakýþlar buz döker, içimiz yanýk,
Töre saydýk aðyar emirlerini...
Ölçü ne? Nerdedir bizim doðrular?
Boþa mý çekildi bunca aðrýlar?
Uygarlýk taslarken yaban uðrular,
Destek bildik köstek demirlerini...
Bizi bizden alýp ele verdiler,
Sefâmýzý sürüp çile verdiler,
Ata mirasýný yele verdiler,
Rica minnet içtik zehirlerini...
Batmaya yüz tuttuk hep batý diye,
Sanki kýran girdi tek tek her eve,
Uymadý bu resme bizim çerçeve,
Kýrdým düþüncemin zincirlerini...